Μπα. Δεν έχω χρόνο για τέτοια. Θέλω να αναπνεύσω. Δεν πρόκειται να με καθηλώσει ο συναισθηματισμός μου. Ναι, ίσως να είμαστε μόνοι και ίσως ο θάνατος να είναι μια άκρως προσωπική εμπειρία, αλλά νομίζω πως αξίζει να προσπαθήσουμε. Αξίζει να να ενώσουμε τουλάχιστον τα θέλω μας και μαζί να φτιάξουμε ένα αντικείμενο μια εικόνα, μια μορφή. Ας ξεγελάσουμε την μοναξιά για λίγο, ας δώσουμε ένα όνομα, μία αξία σε αυτό που μας ενώνει. Να το πούμε φιλία ή συντροφιά, να το πούμε αγάπη ή έρωτα. Αν αντιληφθούμε πως είμαστε μέρος ενός συλλογικού οργανισμού τότε μόνο θα μπορέσουμε να μοιραστούμε το βάρος που ανώφελα προσπαθούμε να σηκώσουμε μόνοι. Το εγώ, ο ογκόλιθος αυτός της ύπαρξης που χτίζουμε μέσα μας, είναι ένα φανταστικό υποκείμενο που αγωνίζεται να απεγκλωβιστεί από τον κόσμο των ιδεών, θέλει να βγει να γίνει ύλη, να πάρει μορφή και σάρκα, να γίνει κομμάτι του συνόλου που ανήκει.
A stoner’s diary
17/10/2015
Ιδιαίτερο