Θέλω να σου γράψω
τώρα που δε θυμάμαι πια το χρώμα των ματιών σου
και τον ήχο της φωνής σου
.
που μακραίνουν τα πρωινά που ο χρόνος διαστελλόταν
και ο χώρος συρρικνωνόταν στη διάσταση του δωματίου
.
Υπήρχαν δύο χρόνοι,
ένας που ήμασταν χώρια
κι ένας μαζί
.
Ο πρώτος, αναμονή του δεύτερου
κι ο δεύτερος πια περασμένος
.
Βουτάω στο κρανίο μου και αρχίζω να ψαχουλεύω με μανία τις αναμνήσεις
.
Τόσο που τα ματια βούλιαξαν,
το στομάχι δέθηκε
και τα χέρια μάτωσαν
.
τα μόνα που βρηκα να σου δώσω ήταν
ανακατεμένα χρώματα
τσαλακωμένες εικόνες
αόριστες μελωδίες
κουβαριασμένα φιλιά
λεκιασμένα χάδια
ξεθωριασμένα βλέμματα
και ένα κουρέλι λέξεις.
.
τα τύλιξα πρόχειρα με ένα καλημέρα και στα έστειλα.
(Visited 63 times, 1 visits today)