Θέλω να σου γράψω 

τώρα που δε θυμάμαι πια το χρώμα των ματιών σου 

και τον ήχο της φωνής σου 

.

που μακραίνουν τα πρωινά που ο χρόνος διαστελλόταν 

και ο χώρος συρρικνωνόταν στη διάσταση του δωματίου 

.

Υπήρχαν δύο χρόνοι,

ένας που ήμασταν χώρια 

κι ένας μαζί 

.

Ο πρώτος, αναμονή του δεύτερου  

κι ο δεύτερος πια περασμένος 

.

Βουτάω στο κρανίο μου και αρχίζω να ψαχουλεύω με μανία τις αναμνήσεις 

.

Τόσο που τα ματια βούλιαξαν,

το στομάχι δέθηκε 

και τα χέρια μάτωσαν 

.

τα μόνα που βρηκα να σου δώσω ήταν 

ανακατεμένα χρώματα

τσαλακωμένες εικόνες

αόριστες μελωδίες 

κουβαριασμένα φιλιά

λεκιασμένα χάδια 

ξεθωριασμένα βλέμματα

και ένα κουρέλι λέξεις.

.

τα τύλιξα πρόχειρα με ένα καλημέρα και στα έστειλα.