Η πιο όμορφη στιγμή της ιστορίας είναι όταν το ρομπότ νιώθει την ανάγκη να γίνει άνθρωπος , αποκτά μια κάψα να πειραματιστεί με τα αισθήματα του , τον αυθορμητισμό του , συμπεριλαμβανομένου τα λάθη του .
Είναι εκείνη η στιγμή που νιώθει ένα μεγάλο κενό επειδή είναι ανίκανος να αισθανθεί οτιδήποτε άλλο , γιατί αυτό το κενό ,αυτή η ανάγκη να είσαι κάτι παραπάνω από μια προγραμματισμένη μηχανή είναι στην πραγματικότητα θλίψη και αυτή η θλίψη είναι ,χωρίς να το ξέρει, το πρωταρχικό του συναίσθημα.
Αυτή είναι η αρχή ενός όμορφου χάους .
(Visited 44 times, 1 visits today)