Άμορφες μάζες χωμένες σε καλούπια,
σχηματίζουν καταναλωτές σε σειρά,
με μάτια αστραφτερά αλλά κενά,
άνθρωποι κινούνται σπασμωδικά,
το θέαμα τη κρίση θολώνει,
καθώς στις εξέδρες η μόδα μαστιγώνει,
στην αρένα τα θηρία κατασπαράζονται
μέσα στις ιαχές του διψασμένου πλήθους,
που κοιμάται,
και ψέματα αφουγκράζεται.
Τα ένστικτα απαιτούν εξόντωση,
δε χωράνε σ’ αυτή την εκδοχή της ζωής,
κρύβονται στην ομίχλη της ντροπής,
μέσα σε μπουκάλια αδειανά
και γεμάτα σιλικόνη βυζιά,
στις βρώμικες γωνιές της πόλης,
τα πάθη καταναλώνονται βιαστικά.
Φρέσκια αρωματισμένη και πακεταρισμένη σάρκα,
ξεθωριασμένα αναλώσιμα κορμιά,
με ξέχειλα από πόνο μουνιά.
Τα ανδρείκελα βασιλεύουν και βασιλεύονται,
για τα ατροφικά μυαλά,
είναι κανόνας όσο ζουν να ορέγονται – άπληστα,
απ’ έξω μάταια να γυαλίζουν
και μέσα κούφια να σαπίζουν.
H ανασφάλεια της πούδρας σφυροκοπάει ανελέητα,
κάνει τη θολή βιτρίνα να ραγίσει,
σπάει από κάτω προς τα πάνω,
συνεπείς στους ταξικούς κανόνες
που τρέφονται από τεχνητές αισθήσεις.
Η τρέλα παραμονεύει,
γι’ αυτό η ζωή πρέπει να μπει σε κουτάκια,
να οριστεί στον κανονικό κάνναβο,
κι ο καθένας να φτιάξει μια φούσκα,
μέσα στην οποία θα κλείσει όλη την ουσία της ματαιότητας,
προβάλλοντας στα τοιχώματα τις χλωμές επιθυμίες του,
υποδουλωμένες από την ηθική ξένων δυνάμεων,
που αδιαφορούν για κάθε είδους φύση.
Μεγάλα εργαλεία και γρανάζια στοιχηθείτε,
γοργά κατασκευάστε τα αυριανά μας όνειρα!
Έχω κολλήσει σ’ αυτή τη σαπουνόπερα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,
σ’ έναν κόσμο με μέτρια πάθη -αδιάφορο,
που οι νομοθέτες έχασαν στους νόμους τα λογικά τους,
κι οι νομοθετημένοι τις καρδιές τους.
Μέσα στο χρωματιστό γκρίζο,
όλα μοιάζουν ίδια κι ας είναι μοναδικά,
συχνά η φρίκη ξεχωρίζει σε πέτρινες στιγμές,
αποτυπωμένη στις ανθρώπινες σάρκες,
να υπενθυμίζει πως στη πραγματικότητα όλα είναι πιθανά,
προκαλώντας με να ζήσω σα παιδί και να πεθάνω εγώ!
The best !!