Κι αν ο λώρος σε έχτισε μια φορά,
αν σε κρατούσαν απ’ το χέρι ή κι από λουριά
τάχα σε προστατεύαν απ’ του κόσμου τα θεριά
τώρα μήτε έτσι μήτε αλλιώς,
είσαι πλέον μοναχός.. και λεύτερος
να βγεις στο κόσμο που όσο φοβάσαι, τόσο λαχταράς
θυμήσου ποιος είσαι και δώσε τέλος στα δεσμά
και πιότερο απ’ όλα, κείνα που εσύ θρέφεις και σφιχτοκρατάς
κείνα που μένουν κι από ‘σένα σκοτεινά και μυστικά
μουλωχτά και ύπουλα δουλεύουν, και τη ζωή σου φυγαδεύουν
για μια πλάνη την πωλούν, για λίγα κάλπικα φλουριά
την μονάκριβη αλήθεια, της ψυχής την ξαστεριά
(Visited 55 times, 1 visits today)
!